“Hoe is je gesprek gegaan?” vraag ik haar. De vorige keer hebben we stil gestaan bij een gesprek die ze zou hebben met haar dochter over een lastig onderwerp. Ze zag daar tegenop want ze wilde haar dochter niet voor de borst stoten. De angsten die ze had hebben we tijdens de vorige sessie aangepakt. Ze ging met vertrouwen de deur uit.
“Echt super goed” antwoordt ze “mijn onzekerheid was weg toen ik naar huis ging en ook tijdens het gesprek voelde ik dat niet meer.” Ze vertelt me dat ze zich sowieso minder onzeker is gaan voelen. Ze denkt minder na over wat er allemaal mis kan gaan en voelt zich daardoor rustiger en fijner.
Dat dit een mooie bijkomstigheid is van onze vorige sessie had ze niet durven hopen. Maar ze is er erg blij mee.
“Ik heb nog wel een paar angsten die ik nu ook graag aan wil pakken” vervolgt ze.
Zo gezegd, zo gedaan!
Ik denk dat bijna iedereen het wel herkend dat je op ziet tegen een gesprek en je vooraf jij je er druk over maakt. Bang om het niet goed te doen.
Je weet heus wel dat al je bedachte doom-scenario’s niet gaan uitkomen en toch voelt het alsof er vooral iets vervelends gaat gebeuren.
Hoe lekker zou het zijn om met gezonde spanning zo’n gesprek in te gaan. Een spanning waar je wel lekker scherp van wordt maar je ook jezelf kunt zijn en weet wat je moet zeggen?
Door andere neurologische paden in je hoofd te bewandelen kan dat. En dat is precies wat ik doe. De niet helpende paden naar de achtergrond brengen en helpende naar voren.
Wil je meer weten, stuur me een berichtje. Volledig vrijblijvend en vooral om samen een keer online elkaar ontmoeten.
Groetjes Daphne
Dit vonden anderen er van: