Sinds dat ik uitviel tegen mijn man

Sinds dat moment was alles anders! Nadat ze gekalmeerd was is ze terug naar huis gereden. Het was al 23.30 uur ’s avond en ze hoopte dat haar man naar bed was gegaan. Dan hoefde ze er niks mee want ze voelde zich zo vreselijk schuldig.

Maar nee, haar man zat op haar te wachten en pakte haar vast toen ze binnenkwam. Ze kon niet meer stoppen met huilen.

De dag erna voelde zich zo ontzettend schuldig en klein. Ze regelde een verrassing voor hem om het goed te maken. De weken erna was ze extra lief en wilde hem totaal niet tot last zijn. Ze voelde zich altijd klein en ongewenst. Haar man had al een paar keer gezegd dat het allang oké was en ze moest stoppen met zo aangepast zijn.

En dat gaven haar vriendinnen ook terug. Ze baalde ervan dat ze niet meer de spontane flapuit was waar ze mee konden lachen en die hen soms een spiegel voor hield.

Zelf baalde ze ook van hoe was en zich voelde. Ze stuurde me een mailtje om kennis te maken. Ik heb haar meteen uitgelegd dat het helemaal niet raar is dat je na een impactvolle situatie jezelf kwijt bent geraakt. Je brein vond het zo erg dat hij dit nooit meer mee wilt maken en stuurt je daarom zo aan dat het voorkomen wordt. Grote kans dat hij dit vroeger ook al eens gevoeld heeft en het daarom helemaal wil voorkomen.

4 sessies hebben we gehad. In de eerste hebben we de situatie met haar man verwerkt. In de tweede ontdekte ze dat haar moeder haar altijd het gevoel had gegeven dat ze onbeschoft was en tot last. In de derde ontdekte ze dat in haar puberteit zich volledig had aangepast aan een klasgenootje omdat ze dacht dat dit een vriendin was. En in de 4e ontdekte ze wat ze nodig heeft om lekker zichzelf te zijn. Tja, en dat is het traject wel klaar toch?

Groetjes Daphne

#onzeker #angstig #ruzie #schelde #overaanpassen