Het valt me op dat mensen zo lang doorlopen met klachten. Niet alleen geestelijke klachten maar ook lichamelijke klachten. Vaak omdat ze bang zijn voor wat ze te horen krijgen of voor wat er gaat gebeuren. ๐ˆ๐ค ๐ณ๐ž๐ฅ๐Ÿ ๐ค๐š๐ง ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ง ๐ก๐š๐ง๐๐ž๐ง ๐จ๐จ๐ค ๐ง๐ข๐ž๐ญ ๐ข๐ง ๐จ๐ง๐ฌ๐œ๐ก๐ฎ๐ฅ๐ ๐ฐ๐š๐ฌ๐ฌ๐ž๐ง. ๐ˆ๐ค ๐๐จ๐ž ๐๐š๐ญ ๐จ๐จ๐ค. ๐Ÿ™ˆ
Ik gun mezelf niet altijd de zorg die ik eigenlijk nodig heb. Mijn gedachten zijn vaak “ach het gaat wel over, ik moet niet zeuren. Het valt best mee.” Herkenbaar?
De cliรซnten die bij mij in de praktijk komen zitten vaak aan het eind van hun latijn. Ze hebben zelf al dingen geprobeerd maar helaas niet met het gewenste effect.
Bijna al mijn cliรซnten zijn verbaasd over hoe snel en eenvoudig ze van hun probleem afkomen. Na 1 afspraak ontstaat er vaak al een verandering.
Ondanks dat ik het dus iedere week weer ervaar, ben ik zelf ook niet stoer genoeg om hulp te zoeken als ik merk dat ik vastloop. Ik zou iets kunnen leren van mijn cliรซnten die toch de moed hebben gehad om contact te leggen.
Hmm, over deze ontdekking ga ik nog wat doordenken. Wat kan ik voortaan anders doen?
Groetjes Daphne