Sinds die storm was alles anders! Voor die storm voelde hij zich een goede vader en partner. Hij zorgde voor zijn gezin en hielp zijn vrouw waar nodig. Maar daar was nu weinig van over.
Ergens in de winter fietste hij met zijn zoon naar voetbal. Het was koud, nat en het waaide erg hard. Het voetbalveld was maar een paar minuten fietsen en op het veld zouden ze ook nat worden. Dus ze konden prima op de fiets gaan. Uitgelaten kwamen ze op het voetbalveld aan en de training begon. Als trainer van het team wilde hij het goede voorbeeld geven dat je met slecht weer prima kon sporten. De meeste jongens mopperde maar met wat leuke oefeningen kreeg hij het team toch aan het werk en aan het lachen. Omdat het weer slechter werd zijn ze een kwartier eerder gestopt.
Nadat alle jongens weer naar huis waren vertrokken, stapte hij en zijn zoon de fiets op. Het stormde ondertussen en regende als een malle. Stevig trapte ze door en ineens zag hij zijn zoon vallen. Hij stopte en liep naar hem toe. Zijn zoon lag in de berm met de fiets op hem, huilend van de pijn. "Kun je opstaan" vroeg hij aan zijn zoon en hielp hem een handje. De jongen stond op en wreef over zijn heup en knie. Hij was precies op een tak terecht gekomen. De tak die tegen hem aangewaaid was en waardoor hij zijn evenwicht verloor.
Ze liepen met de fiets aan hun hand terug naar huis. Zijn zoon sprong onder de douche en hij vertelde zijn vrouw het verhaal. De tranen stroomde over zijn wangen en hij voelde zich zo schuldig. Sinds dat moment was alles anders.....
Hij werd steeds voorzichtiger, angstiger en vermeed alles waar maar enigszins een risico aan verbonden kon zijn. Zijn trainingen verliepen moeizaam, zijn gezin werd kriegel van hem en op zijn werk liep hij steeds vast. Hij werd er gek van.
Samen zijn we op onderzoek gegaan waar dit vandaan kwam. Want het onveilige gevoel bleef nadat hij de situatie met zijn zoon verwerkt had. Hij ontdekte dat hij als kind op vakantie in een tent had geslapen toen er noodweer uitbrak. Onweer, wind en hagel hadden zijn tent en die van zijn ouders beschadigd. Hij was ontzettend bang geweest en voelde ook de stress van zijn ouders. Ze zijn daarna nooit meer gaan kamperen. Die onveiligheid was door de storm waarin zijn zoon gevallen was weer naar boven gekomen. Toen hij dit situatie ook verwerkt had kwam er weer ruimte om realistisch te kijken. Hij kon weer dingen loslaten en merkte dat hij weer zichzelf aan het worden was. Tot opluchting van zijn gezin en zijn voetbalteam!
Groeten Daphne